Het weer in Portugal is op zijn zachtst gezegd nogal wisselvallig te noemen. Zo rij je onder de blauwe hemel in de zon ineens de bliksem en de donder in. En het volgende moment schijnt het zonnetje weer. Kim en ik waren er helemaal klaar voor! Hup naar Sagres. Hartstikke leuk en vast vol met leuke relaxte mensen.... hahahahaha... Niets was minder waar. Denk aan zo'n scene uit een oude Western waarin de koets door een spookstadje rijdt en waar je zo'n stuk vliegend hooi voorbij ziet rollen met het welbekende western deuntje op de achtergrond. Okay, dat viel wel mee maar wellicht vanwege het minder mooie weer was het niet crowded met mensen. De kust is er trouwens in één woord: Fantastisch. Hoge kliffen in felle kleuren (rood, geel en bruin) en daaronder het azuurblauwe zeewater. Zo uit een reisgids geknipt! Echt heel mooi. Sagres ligt op een het zuidelijkste puntje van Portugal en is een waar surfers mekka omdat je aan de westkant wellicht wel of geen golven spot maar aan de oostkant kan dit weer totaal anders zijn. De stranden zijn prachtig en er lopen er diverse richtinghet Noorden. De surfers reizen met hun wagentje of busje van het ene strand naar het andere om te kijken of ze daar de beste golven kunnen pakken. Wij, lees: beginners van de beginners, trotseerden het wat minder mooie weer en zochten een van de surfershops op. Kim huurde een surfplank met wetsuit en ik een bodyboard met wetsuit. Ik heb hier nog nooit mee geboard behalve met zo'n roze kinderdingetje die je eerder laat verzuipen dan je op de golven laat meeliften. Dus ik kneep hem wel een piepklein beetje. Het moest gezegd: we zagen er erg hip en sportief uit. Op naar 1 van de stranden dus!! Vanaf de klif konden we het mooi overzien en er warenal aardig wat surfers bezig. Hier moesten we blijkbaar zijn. Dus busgeparkeerd, Woody een botje gegeven om zoet te houden, wetsuit aangetrokken (pffff.... dat is niet gemakkelijk mensen!), boards op de rug en lopen maar. De trap bestond uit minstens 200 treden en ik dacht meteen even aan de nog af te leggen terugweg met nat pak, natte spullen en vast zeer vermoeide benen. Dat zou nog wel wat worden maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken.Beneden gekomen zagen we de buren van de camping ook met hun gear en hadden we meteen een leuke babbel. Maar jemig! Die golven waren vanaf hier gewoon echt mega hoog! Tja, 2 meter en nog wat inderdaad, zei de buurman. Gelukkig had ik een wetsuit aan want anders had echt iedereen gezien dat ik het bijna in mijn broek deed. Kim was ook wel een beetje huiverig maar sleepte me toch aan mijn haren het water in. En het viel gelukkig best mee zolang we een beetje in het begin (branding) bleven staan. Die golven kwamen met zo'n 2 meter op je af (erg indrukwekkend) maar braken net voor je neus zodat we lekker konden surfen. Ik was echt wel even onder de indruk zeg maar! Enne... onverwacht maar hetging vet goed! Zal wel beginnersgeluk zijn.

Na uren in zee gespeeld te hebben en met de buren te hebben geklets en bier gedronken, boden zij ons een bord spaghetti aan in hun busje. Het was een super gezellig Schots stelletje die met een oud volkswagentje (Bubbles) een korte surftrip maaken. We hebben er meteen een supergezellig avond van gemaakt inclusief waterpijp met appeltabak, gitaarspel al was het maar kort en erg veel en gezellig kletsen. Het was dus 2 uur voordat we in bed lagen. De volgende dag bleek dat onze Nederlandse buren mega boos op ons waren omdat we ze hadden wakker gehouden. Oeps!!! Maar blijkbaar kunnen we het nog: overlast bezorgen op onze leeftijd! hahaha.

Kim wilde dolgraag nog een keertje duiken en weer trotseerden we het wat minder mooie weer. Wat een bikkels die meiden he? Het duikcentrum bevond zich in het kleine haventje van Sagres en dit bleek een super de luxe en zeer goede duikschool te zijn. Kim zag er na een uurtje uit als één van de navyseals en kon bijna niet rechtop lopen vanwege die zware zuurstoftank op haar rug. Erg sexy! ahum... Ik ging lekker snorkelen en kreeg ook een wetsuit, hoofdkapje, schoenen, handschoenen, snorkel en bijpassende bril aangemeten. Ik voelde me bijna één van hun en zou het vast niet koud krijgen. Omdat we maar met zijn tweetjes waren gingen we niet ver van de school naar een piertje toe. Hier moest geklommen en geklauterd worden over betonblokken om bij het water te komen. Voor mij was het een keertje geen probleem maar voor Kim met al haar spullen en zware tank was het een helse klim. De zee was erg mooi en ik heb ook veel leven gezien en veel kleuren. Kim en Chris, de instructeur, hadden nog meer gezien en ook veel speciale dingen. Jammer dat de zon niet scheen want dan zouden de kleuren nog beter tot hun recht komen. Echter is het een enorme aanrader!

Bij terugkomst op de school konden we heerlijk douchen en bleven we nog een uurtje nakletsen voordat we naar de camping gingen. Op de een of andere manier blijven Kim en ik altijd plakken maar vinden mensen dat juist gezellig en krijgen we altijd van alles aangeboden.

Op naar de volgende 'hotspot'! We gaan naar Lagos!